Hoe gedragen kopers en verkopers zich op de arbeidsmarkt? Gaat het om wie de beste aanbiedingen heeft of handelen we
strategisch en kopen in voor de lange
termijn?
Voor het kopen van groente of vis ben je aangewezen op een echte dagmarkt. Het aanbod kan per seizoen verschillen en de vraag en het aanbod van de dag bepalen de
prijs. Wat je nodig hebt en dus gaat kopen kan per dag verschillen en wordt vaak
op het moment zelf beslist.” Wat is de bloemkool duur vandaag!” en “waarom is er zo weinig nieuwe haring dit jaar?”
Op een termijnmarkt worden vooral grondstoffen gekocht en verkocht. Hier wordt gekeken naar de toekomstige behoefte en prijsvorming op langere termijn. Als de cacao-oogst volgend jaar naar verwachting slecht is, heeft dat effect op de cacaomarkt en prijs.
En waar herkennen we nu de arbeidsmarkt het beste in? Hoewel we veel praten over toekomstige ontwikkelingen en verwachte tekorten of overschotten is het handelen toch vooral een dagmarkt. De behoefte wordt bijna dagelijks vastgesteld: “de kaas is bijna op, morgen nieuwe halen”. Veel aanbod van appels bepalen de prijs, maar beïnvloeden ook de gekochte kwaliteit. Sommige zaken zijn schaarser en
duurder, en daar betalen we dan meer voor.
In hele gespecialiseerde onderdelen lijkt de arbeidsmarkt op een termijnmarkt. Vliegtuigbouwers, piloten en bijvoorbeeld Medisch specialisten moeten lang worden opgeleid en vergen dus een lange termijnvisie. In een enkel beroep zien we, net als bijvoorbeeld in de cacao, makelaars op treden die de termijnhandel
tot hun vak gemaakt hebben: schaarse technici en profvoetballers.
De arbeidsmarkt is vooral een dagmarkt dus. En dat is ook niet erg. Wat dagelijks altijd voorhanden is en waar de prijs in beperkte mate van fluctueert moeten we niet ingewikkelder maken dan het is. Wellicht is het dan wel reëler om de naam van de Afdeling Human Resources te veranderen in Human Consumption?
Dat is wat cynisch wellicht en het klinkt onprettig. Het is gelukkig ook zo dat een hoop organisaties hun medewerkers niet als verbruiksgoederen beschouwen maar als menselijk kapitaal die hun toekomstig succes bepalen. Tegelijkertijd zijn ook die organisaties zelden in staat aan te geven hoe hun personeelsbehoefte en bestand zich de komende 2 jaar zal ontwikkelen. En zonder een lange termijn
visie kan je ook op een dagmarkt voor vervelende verassingen komen te staan.
strategisch en kopen in voor de lange
termijn?
Voor het kopen van groente of vis ben je aangewezen op een echte dagmarkt. Het aanbod kan per seizoen verschillen en de vraag en het aanbod van de dag bepalen de
prijs. Wat je nodig hebt en dus gaat kopen kan per dag verschillen en wordt vaak
op het moment zelf beslist.” Wat is de bloemkool duur vandaag!” en “waarom is er zo weinig nieuwe haring dit jaar?”
Op een termijnmarkt worden vooral grondstoffen gekocht en verkocht. Hier wordt gekeken naar de toekomstige behoefte en prijsvorming op langere termijn. Als de cacao-oogst volgend jaar naar verwachting slecht is, heeft dat effect op de cacaomarkt en prijs.
En waar herkennen we nu de arbeidsmarkt het beste in? Hoewel we veel praten over toekomstige ontwikkelingen en verwachte tekorten of overschotten is het handelen toch vooral een dagmarkt. De behoefte wordt bijna dagelijks vastgesteld: “de kaas is bijna op, morgen nieuwe halen”. Veel aanbod van appels bepalen de prijs, maar beïnvloeden ook de gekochte kwaliteit. Sommige zaken zijn schaarser en
duurder, en daar betalen we dan meer voor.
In hele gespecialiseerde onderdelen lijkt de arbeidsmarkt op een termijnmarkt. Vliegtuigbouwers, piloten en bijvoorbeeld Medisch specialisten moeten lang worden opgeleid en vergen dus een lange termijnvisie. In een enkel beroep zien we, net als bijvoorbeeld in de cacao, makelaars op treden die de termijnhandel
tot hun vak gemaakt hebben: schaarse technici en profvoetballers.
De arbeidsmarkt is vooral een dagmarkt dus. En dat is ook niet erg. Wat dagelijks altijd voorhanden is en waar de prijs in beperkte mate van fluctueert moeten we niet ingewikkelder maken dan het is. Wellicht is het dan wel reëler om de naam van de Afdeling Human Resources te veranderen in Human Consumption?
Dat is wat cynisch wellicht en het klinkt onprettig. Het is gelukkig ook zo dat een hoop organisaties hun medewerkers niet als verbruiksgoederen beschouwen maar als menselijk kapitaal die hun toekomstig succes bepalen. Tegelijkertijd zijn ook die organisaties zelden in staat aan te geven hoe hun personeelsbehoefte en bestand zich de komende 2 jaar zal ontwikkelen. En zonder een lange termijn
visie kan je ook op een dagmarkt voor vervelende verassingen komen te staan.
