Geachte meneer Oerlemans,
Graag wil ik u een nieuw programmaformat presenteren: Holland’s got Working Talent. De basis is natuurlijk hetzelfde als bij Idols of the Apprentice: het gaat om de kijkcijfers. U laat wekelijks 3 of 4 werkgevers met een vacature honderden kandidaten afwijzen. Het echte talent laat u doorgaan natuurlijk. Dit zal ongetwijfeld voor hilarische taferelen zorgen en veel emotie: werk is namelijk heel belangrijk voor mensen. Ik zie ook ongekende sponsormogelijkheden omdat de werkgevers in de show de vele reclameblokken kunnen kopen. Het lijkt mij een gouden formule, helemaal de participatiemaatschappij van tegenwoordig en ik zie grote kansen in de export naar de vele landen met een hoge werkeloosheid. U begrijpt dat ik hiermee dit format ook geclaimd heb dus mijn advocaten klaar heb staan.
Meen ik dit serieus? Een beetje wel helaas.
Wie enigszins volgt wat er gebeurt in de recruitmentwereld ziet dat er dingen misgaan die een professionele recruiter niet graag ziet gebeuren. Wie een vacature heeft ziet een enorm aantal sollicitaties binnen komen vergelijkbaar met de theaterrondes van Idols. Ook vele kandidaten die daar eigenlijk niets te zoeken hebben. De kandidaten worden ook vaak in een oogwenk en zonder verdere toelichting afgewezen. En allemaal zoeken we naar dat ene toptalent, zonder nu echt te hebben nagedacht over wat dit is en vooral ook hoe je dit herkent.
Recruitment is een vak, en een vak wat je moet leren. Maar waar leren we dat eigenlijk? En wie zorgt er voor professionaliteit en kwaliteitstandaarden in dit vak? In een somber moment kwam ik tot de schrikbarende slotsom dat veel van de huidige recruiters dit vak vermoedelijk geleerd hebben van die vele talentshows de laatste jaren. En als we het dan toch zo doen kunnen we er maar beter een
tv-programma van maken…
Graag wil ik u een nieuw programmaformat presenteren: Holland’s got Working Talent. De basis is natuurlijk hetzelfde als bij Idols of the Apprentice: het gaat om de kijkcijfers. U laat wekelijks 3 of 4 werkgevers met een vacature honderden kandidaten afwijzen. Het echte talent laat u doorgaan natuurlijk. Dit zal ongetwijfeld voor hilarische taferelen zorgen en veel emotie: werk is namelijk heel belangrijk voor mensen. Ik zie ook ongekende sponsormogelijkheden omdat de werkgevers in de show de vele reclameblokken kunnen kopen. Het lijkt mij een gouden formule, helemaal de participatiemaatschappij van tegenwoordig en ik zie grote kansen in de export naar de vele landen met een hoge werkeloosheid. U begrijpt dat ik hiermee dit format ook geclaimd heb dus mijn advocaten klaar heb staan.
Meen ik dit serieus? Een beetje wel helaas.
Wie enigszins volgt wat er gebeurt in de recruitmentwereld ziet dat er dingen misgaan die een professionele recruiter niet graag ziet gebeuren. Wie een vacature heeft ziet een enorm aantal sollicitaties binnen komen vergelijkbaar met de theaterrondes van Idols. Ook vele kandidaten die daar eigenlijk niets te zoeken hebben. De kandidaten worden ook vaak in een oogwenk en zonder verdere toelichting afgewezen. En allemaal zoeken we naar dat ene toptalent, zonder nu echt te hebben nagedacht over wat dit is en vooral ook hoe je dit herkent.
Recruitment is een vak, en een vak wat je moet leren. Maar waar leren we dat eigenlijk? En wie zorgt er voor professionaliteit en kwaliteitstandaarden in dit vak? In een somber moment kwam ik tot de schrikbarende slotsom dat veel van de huidige recruiters dit vak vermoedelijk geleerd hebben van die vele talentshows de laatste jaren. En als we het dan toch zo doen kunnen we er maar beter een
tv-programma van maken…
